Κρητικός Ιχνηλάτης: Η πανάρχαια ράτσα σκύλου που ζει μόνο στο νησί μας

ΚΑΤΑΓΩΓΗ 
Mεταφέρθηκε στο νησί από τους Kρήτες θαλασσοπόρους και η συνεχής νησιωτική απομόνωσή δημιούργησε το σημερινό σκύλο. Eίναι γέννημα και θρέμμα της Kρήτης, είναι μια αμιγής ελληνική φυλή σκύλου και η αρχαιότερη κυνηγετική φυλή σκύλου στην Eυρώπη. Eίναι ένα ζωντανό ιστορικό μνημείο της Kρήτης μας, είναι ένα μέρος της δικής μας ιστορίας.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Κυνηγετικός σκύλος με γερό και ελαφρύ σκελετό, είναι πολύ γρήγορος στο τρέξιμό του και πολύ αποδοτικός στην κυνηγετική εργασία του. Το σώμα του είναι λεπτό, δυνατό και μυώδες, με χαρακτηριστική φιγούρα σκύλου δίωξης, κατάλοιπο της αρχαίας καταγωγής και συγγένειάς του με τα λαγωνικά σκυλιά δίωξης της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.
Δίνει “φωνή” (η οποία είναι ιδιάζουσα: λεπτή, θρηνώδης και μάλλον χαμηλής έντασης) κατά τον οπτικό εντοπισμό του θηράματος και την καταδίωξη. Λιτοδίαιτος οργανισμός με ισχυρή κράση και ζωηρή ιδιοσυγκρασία, είναι ικανός για πολύωρη εργασία ακόμα και στις πιο απόκρημνες ορεινές περιοχές της πατρίδας του, όπου στο παρελθόν κυνηγούσε επίσης και το αγριοκάτσικο με επιτυχία.

Στον Κρητικό Ιχνηλάτη:
*Το ύψος στο ακρώμιο είναι στους αρσενικούς από 52 έως 60 εκ. και στους θηλυκούς από 50 έως 58 εκ.*Το βάρος του είναι από 15 έως 19 κιλά.

*Το δέρμα είναι λεπτό ελαφρά σκληρό, καλά δεμένο στο σώμα χωρίς ρυτίδες στο κεφάλι και χωρίς λωγάνιο (καταλαίμι).

*Η χρωστική του δέρματος είναι ανάλογη με το χρώμα του τριχώματος.

*Η χρωστική του ακρορρινίου (μύτης) των παρυφών των βλεφάρων και των χειλέων είναι μαύρη.

*Το τρίχωμα είναι υαλοειδούς υφής, δασύ, καλά δεμένο στο δέρμα, βραχύ στην κεφαλή, αυτιά, πλάγια του κορμού, σκέλη, ημίμακρο στο λαιμό, άνω τμήμα του κορμού, πίσω επιφάνεια των μηρών, ουρά. Το ημίμακρο είναι λείο (ίσιο) και ποτέ βοστρυχωδές ή κυματοειδές

Αποδεκτοί χρωματισμοί:
i) Μαύρο
ii) Ασπρόμαυρο, άσπρο – καστανό & μαύρο – πύρινο
iii) Μαύρο – πύρινο με λευκά σημάδια

ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ
Εναργής, ευφυής, ευγενής, στο κυνήγι ορμητικός, επίμονος, γενναίος και ακαταπόνητος (διάπονος), στο σπίτι ήπιος, υπάκουος, καλότροπος, συντροφικός, εύχαρις. Με τους ξένους συγκρατημένος, με τους οικείους τρυφερός, εκδηλωτικός και αφοσιωμένος, συμβιώνει ήρεμα με τα άλλα ζώα του σπιτιού και του αγροκτήματος (πάριππος = συνοδός των ιππέων κατά την αρχαιότητα) και γενικά η συμπεριφορά του είναι ισορροπημένη και αξιόπιστη. Ωριμάζει αργά και είναι έντονα ενστικτώδης. Οι αισθήσεις του είναι ιδιαίτερα οξυμένες και έχει μεγάλη αντίληψη, ζωντάνια και οξυδέρκεια. Παρατηρητικός, προσεκτικός, περίεργος και ερευνητικός, εκπαιδεύεται εύκολα στις εντολές με οπτικά σήματα και στον έλεγχο εξ’ αποστάσεως. Στην αρχαιότητα θεωρείτο άριστος στο κυνήγι της ελάφου, του αγριόχοιρου και αυτής της άρκτου. Η χρήση του σε φτερωτά θηράματα αντενδεικνύεται τελείως : κάνει το σκύλο νωθρό και αδιάφορο γιατί είναι κάτω από τις ικανότητές του. Είναι πλασμένος για την καταδίωξη και μόνο μέσα από αυτήν αναδεικνύεται σωματικά και διανοητικά.

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ
Κινδύνεψε σοβαρά να εξαφανιστεί. H Aνατολική Kρήτη είναι η περιοχή που κατάφερε να επιβιώσει. Πιο συγκεκριμένα, στους ορεινούς όγκους του Mεραμπέλου και της Iεράπετρας (γύρω από τα όρη Δίκτη), στα όρη της Σητείας (γύρω από τη Θρυπτή) και στο οροπέδιο της Zήρου βρέθηκαν τα τελευταία απομεινάρια του Kρητικού Iχνηλάτη, κοντά σε κτηνοτρόφους που τα χρησιμοποιούσαν και ως ποιμενικούς και σε κάποιους μερακλήδες κυνηγούς.

ΚΥΝΗΓΙ
Ο Κρητικός Λαγωνικός (Κρητικός Ιχνηλάτης), ψάχνει τον κυνηγότοπο προσεκτικά και σχολαστικά, ενώ η τυλιγμένη του ουρά όταν πλησιάζει το θήραμα κινείται πιο νευρικά, αλλά δεν “κλαφουνάει” στον ντορό. Φτάνοντας στο μέρος όπου κρύβεται το θήραμα, πάντα με υποδειγματική ιχνηλασία, σηκώνει για λίγο ψηλά το κεφάλι για να εντοπίσει το σημείο της κρυψώνας (γιατάκι). Όταν το εντοπίσει και το πλησιάσει, θα το “δείξει” στον κυνηγό για λίγα δευτερόλεπτα με μια στιγμιαία φέρμα-στάση πριν το αστραπιαίο ξεφώλιασμα. Η καταδίωξη είναι γρήγορη, συνοδεύεται με την δυνατή και λεπτή φωνή του σκύλου, αλλά όχι μεγάλης διάρκειας. Όταν χάσει το καταδιωκόμενο θήραμα, γυρίζει πίσω στον κυνηγό για νέα ιχνηλασία. Η ταχύτητα δίωξης όμως είναι μεγάλη και πολλές φορές το θήραμα καταλήγει στα δόντια του.
Είναι συνηθισμένος να κυνηγάει σε μεγάλες θερμοκρασίες και σε σκληρά πετρώδη εδάφη. Εγκλιματίζεται εύκολα σε όλα τα εδάφη και είναι κατάλληλος σκύλος για όλους του λαγοκυνηγούς που δεν ενδιαφέρονται για δίωξη μεγάλης διάρκειας, αλλά για έναν εξαιρετικό ιχνηλάτη, ασύγκριτο ξεφωλιαστή με ιδιαίτερη ταχύτητα στην καταδίωξη και μεγάλη ικανότητα στην σύλληψη.
Τέλος το γεγονός οτι δεν απομακρύνεται σε μεγάλες αποστάσεις από τον κυνηγό σε μεγάλης διάρκειας δίωξη,για πολλούς αποτελεί “πλεονέκτημα” γιατί δεν χάνεται, δεν κινδυνεύει από κλοπή ή συμπλοκή με λύκους και δεν καθυστερεί υπερβολικά να γυρίσει πίσω