Οι 50 καλύτερες ταινίες που θα δεις στο Netflix αυτή τη στιγμή

Από οσκαρικά φιλμ μέχρι παραγνωρισμένα διαμάντια, συγκεντρώσαμε παρακάτω τις καλύτερες ταινίες που μπορείς να δεις αυτή τη στιγμή στο Netflix, σε δική του παραγωγή ή σε streaming διανομή στην Ελλάδα. Η λίστα θα ανανεώνεται ανά διαστήματα βάσει καταλόγου και διαθεσιμότητας:

If Beale Street Could Talk

Το αριστούργημα του Barry Jenkins παραγνωρίστηκε ελαφρώς το 2019, αν και εκπροσωπήθηκε στα Όσκαρ από το βραβείο της Regina King, την υποψηφιότητα του Nicholas Britell στη Μουσική και του ίδιου του Jenkins στο Διασκευασμένο Σενάριο.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 στο Χάρλεμ, η Tish θυμάται το πάθος, τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη που συνέδεσαν την ίδια με τον αρραβωνιαστικό της, Alonzo Hunt. Φίλοι από την παιδική τους ηλικία, το αφοσιωμένο ζευγάρι ονειρεύεται ένα μέλλον μαζί, αλλά τα σχέδιά τους εκτροχιάζονται όταν ο Fonny συλλαμβάνεται για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε.

High Noon

Ο Gary Cooper υποδύεται τον Will Kane, έναν σερίφη μικρής πόλης που πρόκειται να συνταξιοδοτηθεί και να ξεκινήσει μια νέα ζωή με τη γυναίκα του, Grace Kelly, μαθαίνει όμως πως το μεσημέρι να καταφτάσει στην όλη ο πιστολάς Frank Miller (Ian MacDonald) για να διευθετήσει κάτι παλιά χρωστούμενα.

Το κλασικό γουέστερν του Frank Zimmerman υπήρξε αντισυμβατικό στην εποχή του, επηρέασε αμέτρητες σκηνές με το φινάλε του, και χάρισε στον Cooper ένα Όσκαρ Α΄Ανδρικού. Το φιλμ ήταν μία από τις 25 πρώτες ταινίες που είχε επιλέξει για συντήρηση το Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου της Αμερικής και μία από τις σπουδαιότερες επιλογές από Old Hollywood στο Netflix.

Uncut Gems

Ένας χαρισματικός κοσμηματοπώλης βάζει ένα υψηλού κινδύνου στοίχημα που θα μπορούσε να οδηγήσει στο μεγαλύτερο λαχείο της ζωής του. Σε μια σειρά από χαοτικά, φρενήρη επεισόδια εκτάκτων αναγκών, ο άντρας πρέπει να καταφέρει να ισορροπήσει τη δουλειά του, την οικογένεια και τους εχθρούς που βρίσκει παντού γύρω του. Μετά το ηλεκτρισμένο ‘Good Time’ που ανέδειξε μια διαφορετική πλευρά του Robert Pattinson, οι αδελφοί Safdie σκηνοθετούν τον Adam Sandler σε μία από τις σπάνιες δραματικές, πάντα φανταστικές στροφές του.

E.T. The Extra-Terrestrial

Όταν ένα μικρό αγόρι με μεγάλη φαντασία γνωρίζει από κοντά έναν άκακο εξωγήινο, η φιλία που γεννιέται μεταξύ τους δεν θα γίνει μονάχα μία συναρπαστική sci-fi περιπέτεια αλλά και ένα αξιομνημόνευτο πορτραίτο παιδικών χρόνων. Ο Steven Spielberg πήρε όλη του τη φροντίδα, το χάρισμά του στη μεταδοτικότητα της κατάπληξης μπροστά στο θαύμα, και τη θλίψη από το τραύμα του διαζυγίου των γονιών του, και έφτιαξε με αυτά ένα από τα αριστουργήματα των ‘80s. Για έξτρα Spielberg μπορείς να δεις επίσης το πρώτο ‘Indiana Jones’ στο Netflix, μία από τις πιο επιδέξιες περιπέτειες όλων των εποχών, ή το tech μπλοκμπάστερ ‘Minority Report’ με τον Tom Cruise.

No Country for Old Men

 

Το 2007 ήταν η νέα κορύφωση στην καριέρα των Αδελφών Coen. Σήμερα είναι μία από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας των 2000s.

Τα αδέρφια αφηγούνται ξανά εδώ μια μικρή τραγωδία βιβλικών διαστάσεων που προκύπτει από την απληστία και διαταράσσει την τάξη δημιουργώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις σε μια ολόκληρη κοινότητα. Το Αμερικανικό Όνειρο είναι αγαπημένη αποδόμηση για τους Coen και παρουσιάζεται συνήθως σε επιτεύξιμες μορφές, οι χαρακτήρες τους όμως προτιμούν να επιλέγουν τον σύντομο δρόμο για να το πετύχουν και έτσι υφίστανται καταστροφικές συνέπειες. Στο ‘No Country for Old Men’ όμως, την πιο ρεαλιστική απεικόνιση ενός ψυχοπαθούς (Javier Bardem) στη μεγάλη οθόνη σύμφωνα με μελέτες, η βία και το σάστισμα μπροστά στην ευκολία της αφαίρεσης ζωής επανέρχεται ως θεματική στη φιλμογραφία τους με τη σφοδρότητα που το είχαμε δει στο ‘Blood Simple’ και θα βλέπαμε ξανά λίγο αργότερα στο ‘True Grit’. Η ανήθικη παραφροσύνη του ‘No Country for Old Men’ εξαπλώνεται και επανακαθορίζει το τοπίο. Οι κοενικοί έχουν πλέον στη διάθεσή τους και το ‘O, Brother Where Art Thou’.

Roma

Η επιστροφή του Alfonso Cuarón μετά το Όσκαρ του ‘Gravity’ ήταν το πιο προσωπικό του πρότζεκτ. Το ‘Roma’ ήταν ο φόρος τιμής του στη μητριαρχική οικογένεια που τον μεγάλωσε και τον διαμόρφωσε, μέσα από ένα χρονικό μιας οικογένειας μεσαίας τάξης στο Μεξικό των ’70s. Το φιλμ απέσπασε τρία από τα δέκα βραβεία Όσκαρ για τα οποία ήταν υποψήφιο, και είναι το ακριβέστερο παράδειγμα για το σινεμά αναμνήσεων. Αψεγάδιαστο τεχνικά, είναι ένα ζωντανό πορτρέτο οικογενειακών συγκρούσεων και κοινωνικής ιεραρχίας στις αναταραχές των ‘70s στο Μεξικό, ξεριζωμένο αυτούσια μέσα από το κεφάλι του Cuarón.

Boogie Nights

 

Η ταινία που έβαλε στον χάρτη τον οσκαρικό Paul Thomas Anderson προέκυψε μέσα από τους μπελάδες με το ντεμπούτο του, ‘Hard Eight’. Όσο προσπαθούσε να βγάλει άκρη με τη χρηματοδότηση για το τελικό cut εκείνου του φιλμ, δούλευε πάνω στο σενάριο του ‘Boogie Nights’ βασισμένος σε προηγούμενη ταινία μικρού μήκους του. Το αποτέλεσμα είναι μία πολύπλευρη ματιά στη βιομηχανία πορνό του Λος Άντζελες στα ‘70s και ‘80s, μέσα από τη διαδρομή ενός λαντζέρη σε nightclub (Mark Wahlberg) που τελικά γίνεται πρώτο όνομα στην πορνογραφία.

Η ταινία έγινε εμπορική επιτυχία, έφτασε στα Όσκαρ του ‘98 με τέσσερις υποψηφιότητες – ανάμεσά τους και μία για τον Burt Reynolds που θα έπαιζε αργότερα στο ‘Magnolia’ του σκηνοθέτη – και συνεχίζει ακόμα να απογοητεύει όσους την ανακαλύπτουν με την ελπίδα ότι πρόκειται για κάποιο ερωτικό φιλμ. Λίγες ταινίες έχουν απεικονίσει το σεξ τόσο ψυχρά όσο το ‘Boogie Nights’ που το αντιμετωπίζει ως business, χρησιμοποιώντας τη νοσταλγία για να αναδείξει τις αρρώστιες της περιόδου, ακόμα κι όταν βρίσκει την ανθρωπιά της.

The Truman Show

Είκοσι χρόνια πριν, το ‘Truman Show’ αποδείκνυε πως ο Jim Carrey είχε δραματική στόφα και προειδοποιούσε για τα social media πριν ακόμα αυτά εφευρεθούν. Το φιλμ του Peter Weir, μιας ηγετικής φιγούρας στο Νέο Κύμα του Αυστραλιανού Κινηματογράφου, συνεχίζει να λειτουργεί ως Νοστράδαμος της ψηφιακής εποχής. Εκτός αυτού όμως, η ταινία που είχε παρομοιαστεί με ένα υψηλού μπάτζετ επεισόδιο του ‘Twilight Zone’ όταν είχε κυκλοφορήσει, είχε προσεγγίσει στοχαστικά και με φροντίδα θεματικές που τότε το mainstream Hollywood δεν έβρισκε ιδιαίτερα σέξι, όπως η μεταφυσική, ο χριστιανισμός και η εικονική πραγματικότητα.

Εάν σου ξέφυγε, στο ‘Truman Show’ παρακολουθούμε τον Truman του Carrey να κάνει την κοινότυπη, φαινομενικά, ζωή του – μόνο που αυτή εκτυλίσσεται στην πραγματικότητα σε ένα τεράστιο σετ με ηθοποιούς όσο οι θεατές τον παρακολουθούν στη μικρή τους οθόνη. Εάν πάλι το έχεις δει, θα διαπιστώσεις ότι είναι πιο επίκαιρο από ποτέ στο rewatch.

Spider-Man: Into the Spider-Verse

 

Το ‘Spider-Man: Into the Spider-Verse’ πήρε το δικό μου Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας για το 2019 (κανένα συγνώμη στο ‘Green Book’) και έκανε το φαινομενικά ακατόρθωτο. Μετά από τρεις live-action Spider-Men και καμιά δεκαριά εμφανίσεις του στο animation μέσα σε μία δεκαπενταετία, μας έπεισε από το πουθενά ότι τελικά είχαμε χώρο για ακόμη έναν. Πιθανότατα τον καλύτερο ως τώρα.

Το ‘Into the Spider-Verse’ εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις δυνατότητες του animation και συνδύασε την εκρηκτική, ψυχεδελική του εικονογράφηση με μια ατρόμητη αφήγηση, γεμάτη χιούμορ, καρδιά, και μια αυτεπίγνωση πολύτιμη και πάντα ευπρόσδεκτη στο υπερηρωικό κύμα που διανύουμε. Δεν είναι μονάχα μία από τις σπουδαιότερες ταινίες animation που θα δεις ποτέ, αλλά και μία από τις καλύτερες ταινίες του υπερηρωικού genre.

Sorry to Bother You

Όταν έφυγε από το Φεστιβάλ Sundance του 2018 είχε περιγραφεί ως «το ‘Get Out’ υπό την επήρεια ναρκωτικών». Ένας νεαρός Αφροαμερικανός (LaKeith Stanfield) πιάνει δουλειά σε μια εταιρεία τηλεμάρκετινγκ και διαπιστώνει ότι ο τρόπος για να ανέβει στην ιεραρχία είναι να χρησιμοποιήσει τη “λευκή φωνή” του. Αφεντικό του είναι ένας κοκάκιας Armie Hammer, κοπέλα του η φανατική φεμινίστρια Tessa Thompson, και οι φίλοι του ένα crew που θέλει να στήσει σωματείο. Όσα λιγότερα ξέρεις για το σατιρικό ντεμπούτο του Boots Riley τόσο το καλύτερο.

Mean Streets

 

«Πέρασες ένα χρόνο της ζωής σου φτιάχνοντας μια μπούρδα», είχε πει ο John Cassavetes στον Martin Scorsese μετά την κυκλοφορία του ‘Boxcar Bertha’. Η ταινία ήταν μια ανάθεση στον πρωτοεμφανιζόμενο τότε σκηνοθέτη και το αποτέλεσμα δεν τον είχε δικαιώσει. Ο Cassavetes τού πρότεινε να συνεχίσει να λέει ημι-αυτοβιογραφικές ιστορίες όπως είχε κάνει στο ντεμπούτο του ‘Who’s That Knocking at My Door’ και έτσι γεννήθηκε το ‘Mean Streets’ – πακέτο ξανά με τον Harvey Keitel που είχε κάνει κι αυτός το δικό του ντεμπούτο μαζί του.

Στο ‘Mean Streets’ ο Scorsese εμπνέεται από την πρώτη γενιά Ιταλοαμερικανών μαφιόζων που γνώρισε ως παιδί στη Μικρή Ιταλία της Νέας Υόρκης, και φτιάχνει μία διορατική, ενσυναισθητική, τραγική εν τέλει ιστορία για το πώς είναι να μεγαλώνεις ανάμεσα σε γκάνγκστερ. Οι ερμηνείες του φιλμ ήταν ο κύριος λόγος που οι κριτικοί της εποχής πρόσεξαν για πρώτη φορά τον σκηνοθέτη, παράλληλα με τη δουλειά της Sidney Levin στο μοντάζ (η διαχρονική συνεργασία του με την Thelma Schoonmaker είχε ξεκινήσει ήδη από το πρώτο του φιλμ και θα συνέχιζε από το ‘Raging Bull’ και μετά σε όλες του τις ταινίες).

Για παραπλήσια θεματολογία σε διαφορετική εκτέλεση, δες το ‘Untouchables’ του Brian De Palma στο Netflix.

The Irishman

Απομονωμένο, το ‘Irishman’ είναι μία εποποιία για το οργανωμένο έγκλημα στην Αμερική και την εξαφάνιση του Jimmy Hoffa που διατρέχει δεκαετίες, ενώνει πρωταγωνιστές του Scorsese όπως ο Robert De Niro, ο Al Pacino και ο Joe Pesci, και κερδίζει απολύτως τη μεγάλη του διάρκεια με τον εμβυθιστικό του χαρακτήρα. Ως double feature με το ‘Goodfellas’ όμως, πιο απόμακρο από το κούλνες της μαφίας σε σχέση με τον πρόγονό του και πιο καταδικαστικό στον επίλογό του, είναι η εξέλιξη της ματιάς του Scorsese για την αγαπημένη του θεματολογία.

Marriage Story

Η καλύτερη ταινία στη φιλμογραφία του Noah Baumbach (Frances Ha, The Meyerowitz Stories) ως τώρα. Όπως συνέβη και με το αυτοβιογραφικό ‘The Squid and the Whale’, ο Baumbach τις προσωπικές του εμπειρίες εδώ και δημιουργεί ένα ενήλικο, οικογενειακό δράμα που δεν βλέπουμε πλέον στο εμπορικό σινεμά. Η Scarlett Johansson και ο Adam Driver – και οι δύο υποψήφιοι για Όσκαρ για τις ερμηνείες τους – υποδύονται ένα ζευγάρι που προχωρούν σε διαζύγιο και άρα στην υπόθεση κηδεμονίας του γιου τους. Το αποτέλεσμα είναι ευαίσθητο, σπαρακτικό φιλμ χωρισμού με crowd-pleaser χαρακτήρα.

Spirited Away

Το ‘Princess Mononoke’ ήταν η πρώτη ταινία που ενίσχυσε το Miyazaki στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά το ‘Spirited Away’ εδραίωσε το στούντιο. Η Chihiro παγιδεύεται σε έναν αλλόκοτο κόσμο πνευμάτων και, μετά από μια αναπάντεχη μεταμόρφωση των γονιών της, πρέπει να βρει το κουράγιο που δεν ήξερε ότι έχει για να απελευθερωθεί και να οδηγήσει την οικογένειά της ξανά στον έξω κόσμο. Το ‘Spirited Away’ ήταν μία από τις καλύτερες ταινίες του 2002 και είναι φανταστική εισαγωγή στην υπόλοιπη φιλμογραφία του Miyazaki που θα βρεις στο Netflix. Άλλες εκπληκτικές επιλογές είναι το ‘Princess Mononoke’, το ‘Howl’s Moving Castle’, το ‘Ponyo’ και το ‘My Neighbor Totoro’.

Young Adult

Σε σκηνοθεσία του Jason Reitman και σενάριο του Reitman και της οσκαρικής Diablo Cody (Juno), το ‘Young Adult’ είναι μία βλοσυρή, αλλά αστεία, ωμή εξέταση της παρατεταμένης εφηβείας στους ώμους της Charlize Theron. Η Theron υποδύεται τη Mavis Gary, μία συγγραφέα εφηβικής λογοτεχνίας που επιστρέφει στη γενέτειρά της για να αναβιώσει τις καλύτερες μέρες της και να κερδίσει πίσω τον πρώην σύντροφό της.

Zodiac

Ο David Fincher δεν είχε ικανοποιήσει τους πιστούς του ‘Fight Club’ και του ‘Se7en’ με το ‘Panic Room’, αλλά έκανε απόσβεση πέντε χρόνια αργότερα με το ‘Zodiac’. Βασισμένο στον ομώνυμο κατά συρροή δολοφόνο και το ανθρωποκυνηγητό που προκάλεσε η αναζήτησή του, το ‘Zodiac’ είναι ένα αθόρυβο, εγκεφαλικό θρίλερ που μπολιάζει κάθε του σκηνή με υπόκωφο, εσωτερικό άγχος, ασχολείται περισσότερο με λεπτομέρειες που αναβιώνουν πειστικά τα ‘70s παρά τα αποτροπιαστικά φονικά, και αποδίδει με το εκλεκτό του καστ (Jake Gyllenhaal, Robert Downey Jr., Mark Ruffalo, Chloë Sevigny) δύο εμμονές του ίδιου νομίσματος: την επιθυμία ενός άνδρα να σκοτώνει και την εκστρατεία ενός άλλου για την εύρεση της αλήθειας.

The Social Network

Ένα από τα σημαντικότερα και καλύτερα φιλμ των 2010s – το καλύτερο όλων για τον Quentin Tarantino – το ‘Social Network’ απαθανατίζει τις ιστορικές στιγμές δημιουργίας του Facebook όταν το φαινόμενο βρισκόταν ακόμα στα σπάργανα και, αποφεύγοντας την παγίδα της μοναδικής οπτικής γωνίας, υφαίνει τις διαφορετικές εμπειρίες των επαναστατών της τεχνολογίας που το γέννησαν – τους τρόπους με τους οποίους τους έδεσε και τους τρόπους με τους οποίους του χώρισαν. Η δημιουργία και η καταστροφή διατρέχουν εξίσου την ταινία και το οσκαρικό σενάριο του Aaron Sorkin, η σκηνοθεσία του Fincher, και οι ερμηνείες των Jesse Eisenberg και Andrew Garfield, συνοδεύουν το καυστικό πνεύμα του φιλμ με μια μελαγχολία που καθορίζει τις πιο σκοτεινές στιγμές της περασμένης δεκαετίας.

Με το ‘Social Network’ δεν κατάφερε να πάρει το Όσκαρ, φέτος όμως έχει ξανά πολλές πιθανότητες με το ‘Mank’ σε παραγωγή Netflix.

Eyes Wide Shut

Το κύκνειο άσμα του Stanley Kubrick δεν είχε την υποδοχή που του άξιζε το 1999. Η προώθηση της ταινίας έμοιαζε να υπόσχεται ερωτικό θρίλερ με τους πιο hot πρωταγωνιστές της εποχής, όμως το φιλμ δεν θα μπορούσε να είναι λιγότερο σέξι με την αναμενόμενη έννοια. Το ‘Eyes Wide Shut’ μελετά την ανθρώπινη ψυχολογία, τη σεξουαλικότητα και την καταστολή της στο πλαίσιο ενός αποστειρωμένου γάμου, και σε κανένα σημείο του δεν κάνει εκπτώσεις στην αμηχανία που θέλει να προκαλέσει στον θεατή. Ο Tom Cruise υποδύεται έναν γιατρό που γίνεται εμμονικός με την ιδέα μιας εξωσυζυγικής σχέσης όταν η γυναίκα του (Nicole Kidman) τού εκμυστηρεύεται πως έχει φαντασιώσεις για άλλους άνδρες. Ο Kubrick θα ήταν περήφανος που η τελευταία λέξη που ειπώνεται στη φιλμογραφία του είναι το ‘fuck’. Για να δεις την υπόλοιπη ωστόσο, το Netflix αυτή τη στιγμή έχει τα ‘2001: A Space Odyssey’, ‘The Shining’, ‘Clockwork Orange’ και ‘Full Metal Jacket’.

Da 5 Bloods

 

Το ‘Da 5 Bloods’ ήρθε στα χέρια του οσκαρικού πια Spike Lee μετά την απόσυρση του Oliver Stone. Μαζί με τον σταθερό συνεργάτη του τα τελευταία χρόνια, Kevin Willmott, έγραψαν εκ νέου το σενάριο μετά την ολοκλήρωση του ‘BlacKkKlansman’ που μπορείς επίσης να δεις από το Netflix, και το προσάρμοσαν στην Αφροαμερικανική προοπτική. Πλέον θα αφορούσε πέντε μαύρους βετεράνους του Πολέμου του Βιετνάμ που θα επέστρεφαν στον τόπο του εγκλήματος για να βρουν τον κρυμμένο τους χρυσό και τα λείψανα ενός συναγωνιστή τους.

Θυμωμένος όπως πάντα, πιο εμπρηστικός από ότι στο ‘BlacKkKlansman’, και ακόμα πιο ξεκάθαρος στις άμεσες συνδέσεις που κάνει με το σήμερα, ο Lee έκανε μία από τις πιο θεματικά πλούσιες, φιλόδοξες ταινίες στη φιλμογραφία του. Ολόκληρη η ταινία διατρέχεται από την ιδέα ότι ένας πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ πραγματικά και ως highlight αναδεικνύεται εύκολα ο μονόλογος του Delroy Lindo που ελπίζω να τον οδηγήσει στα Όσκαρ του 2021.

I’m Thinking of Ending Things

 

Η Jessie Buckley (Chernobyl) υποδύεται μία γυναίκα που παγιδεύεται στη φάρμα των γονιών του συντρόφου της (Jesse Plemons) εν μέσω καταιγίδας και, μετά από μια σειρά παράξενων γεγονότων, αρχίζει να επαναπροσδιορίζει όσα νομίζει πως γνώριζε για τον σύντροφό της, τον εαυτό της και τον κόσμο.

Η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Kaufman από την ‘Anomalisa’ του 2015 επιβεβαιώνει ότι είναι ο μετρ του κλειστοφοβικού, υπαρξιακού σινεμά. Εδώ φτιάχνει ένα παζλ που ανταποδίδει ελάχιστα με τις απαντήσεις του, άρα ήταν προδιαγεγραμμένα διχαστικό. Υπάρχει κάποια συνειδητοποίηση του δημιουργού στο ‘I’m Thinking of Ending Things’, αλλά δεν ορίζεται με λόγια. Και δεν χρειάζεται. Το φιλμ είναι μία πένθιμη εξερεύνηση της απώλειας, της μεταμέλειας, της σχέσης μας με την τέχνη, της ευθραυστότητας του ανθρώπινου πνεύματος. Είναι ένας ζωντανός εφιάλτης φτιαγμένος από πιο κοινότοπες ανησυχίες – κυρίως από τον φόβο μας ότι μεγαλώνοντας θα μας εγκαταλείψει ο έρωτας, η σημασία μας, το μυαλό μας – αυτή όμως η παραδοχή και η αποδοχή της έμφυτης απομόνωσης του ανθρώπου, θα σε κάνει τελικά να νιώσεις λιγότερο μόνος.

The Breakfast Club

«Όταν μεγαλώνεις, η καρδιά σου πεθαίνει». Το πνεύμα του ‘Breakfast Club’ είναι πιο εύθυμο από τη χαρακτηριστική φράση της Allison, όμως το απόλυτο σχολικό δράμα των 1980s δεν σπρώχνει το εφηβικό άγχος κάτω από το χαλάκι. Η Princess, ο Jock, ο Criminal, ο Brain και η Basket Case ήταν στερεότυπα της εποχής που ο John Hughes θέλησε να ανατρέψει και, χωρίς να το γνωρίζει τότε, θα ενέπνεε δεκάδες δημιουργούς να κάνουν το ίδιο με δικούς τους εφηβικούς χαρακτήρες που θα αντιμετώπιζαν με σοβαρότητα. Δεν έχουν καλογεράσει τα πάντα στο ‘Breakfast Club’, αλλά το καλτ στάτους της ταινίας είναι δίκαιο. Για περισσότερο Hughes, δες και το ‘Ferris Bueller’s Day Off’.

The Age of Innocence

Daniel Day-Lewis, Michelle Pfeiffer και Winona Ryder σε ένα ιστορικό ρομαντικό δράμα για τρεις πλούσιους κατοίκους στη Νέα Υόρκη των 1870s που μπλέκουν σε ερωτικό τρίγωνο. Δια χειρός ενός μεθοδικού, οικονόμου Martin Scorsese που διαχειρίζεται τόσο καλά τους εδουαρδιανούς τρόπους συμπεριφοράς όσο και το μαφιόζικο αντριλίκι.

Moneyball

Ο Bennett Miller του ‘Capote’ πήρε μαζί με τον Brad Pitt και τον Jonah Hill ένα niche θέμα όπως το χτίσιμο μιας ομάδας baseball, και έφτιαξαν ένα κοφτερό, αστείο και συγκινητικό πορτρέτο για τον άνδρα που άλλαξε έξυπνα και υπόγεια την ιστορία του αθλήματος. Το φιλμ βασίζεται στο βιβλίο του μάνατζερ της Oakland A, Billy Beane, ‘Moneyball: The Art of Winning an Unfair Game’, και εξιστορεί το πώς ο Beane συνέθεσε μία ανταγωνιστική ομάδα για το πρωτάθλημα με ένα πενιχρό μπάτζετ και τη βοήθεια ενός σύνθετου υπολογιστικού συστήματος. Η ταινία δεν αφορά καθαρά το baseball γι’ αυτό και πετυχαίνει. Αφορά την αμφισβήτηση πεπαλαιωμένων παραδόσεων και την πρόκληση συστημάτων που μένουν στην εξουσία έχοντας βαθιές τσέπες. Άρα μια μικρή – ή μεγαλύτερη ενίοτε – επανάσταση.

12 Years a Slave

Μία πραγματική ιστορία ενός Νεορκέζου Αφροαμερικανού που απήχθη και εξαναγκάστηκε να δουλέψει ως σκλάβος στη Νέα Ορλεάνη στα 1800s διασκευάστηκε στο magnum opus του Steve McQueen και έγινε μία από τις πιο δύσκολες κινηματογραφικές εμπειρίες στην ιστορία του μέσου. Το φιλμ κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας με το κίνημα Black Lives Matter να γεννιέται την ίδια περίοδο και, εκτός από δικαιωματικός νικητής της μεγάλης βραδιάς, είναι και θα είναι απαραίτητο σινεμά. Για περισσότερα γύρω από τις επιπτώσεις της λευκής παρεμβατικότητας, δες και το ‘Beasts of No Nation’.

Carol

Το βιβλίο ‘Price of Salt’ της Patricia Highsmith ήταν επαναστατικό για τη λεσβιακή θεματολογία της λογοτεχνίας και η μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη από τον Todd Haynes ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις. Η Therese (Rooney Mara), μία πωλήτρια στο Μανχάταν των ‘50s, γνωρίζει και ερωτεύεται την Carol, μία μεγαλύτερη σε ηλικία γυναίκα παγιδευμένη σε ένα γάμο ευκολίας. Ο Haynes γυρίζει ένα ντελικάτο ταξίδι αυτογνωσίας που, αντίθετα με τις τάσεις της συγκεκριμένης θεματολογίας, έχει το happy ending που του αξίζει.

The Godfather

Δεν χρειάζεται συστάσεις. Για πολλούς η καλύτερη ταινία όλων των εποχών, το ‘Godfather’ ήταν μία από τις σπουδαιότερες επιτυχίες του Hollywood σε ταμεία και κριτική, και έγινε σημείο αναφοράς στην ιστορία του κινηματογράφου. Δες και το εξίσου καλό ‘Godfather: Part II’ αμέσως μετά στο Netflix, αλλά και το επίσης διαθέσιμο ‘Godfather: Part III’.

Okja

Το ‘Okja’ είναι το ‘Ε.Τ. ο Εξωγήινος’ του τριπλά οσκαρικού πια Bong Joon-ho. Ισορροπώντας ζογκλερικά όπως πάντα μεταξύ των πολύ διαφορετικών τόνων που υιοθετεί φιλμ, ο δημιουργός λέει το δικό του παραμύθι για ένα σπάνιο πλάσμα και το μικρό παιδί που προσπαθεί να το σώσει. Η ταινία διαθέτει και την πρώτη από τις εξωφρενικές, άφοβες ερμηνείες του Jake Gyllenhaal πριν μπει για τα καλά στη ‘Nicolas Cage’ φάση του. Για περισσότερες σπιλμπεργκικέ επιρροές, δες και το γλυκύτατο ‘Super 8’ του J.J. Abrams.

Shirkers

Η Sandi Tan ήταν 19 ετών και ζούσε ακόμα στη Σιγκαπούρη στις αρχές των ‘90s όταν ο μέντορας, καθηγητής και φίλος της, George Cardona, έκλεψε τις μπομπίνες της ταινίας που γύριζαν μαζί και έφυγε για την Αμερική. Παραπάνω από δύο δεκαετίες μετά, η χήρα του Cardona τής έστειλε ταχυδρομικά το υλικό που θα ονομαζόταν ‘Shirkers’ αν ποτέ ολοκληρωνόταν και, ποιος ξέρει, μπορεί να είχε εκκινήσει την αναγέννηση του σιγκαπουριανού κινηματογράφου πριν το ‘Mee Pok Man’. Αυτή είναι η εικασία και το όνειρο που αφηγείται η Tan στο non-fiction φιλμ της, αλλά έχουν όλα ρεαλιστική βάση. Το σημερινό ‘Shirkers’ στο Netflix είναι μία σκληρή αυτοπροσωπογραφία, ένα true crime ντοκιμαντέρ, μία ελεγεία για τη Σιγκαπούρη πριν τη βιομηχανοποιήσουν οι ουρανοξύστες της, ένα ερωτικό γράμμα στο σινεμά και τη δημιουργία του. Από τις καλύτερες και πιο παραγνωρισμένες ταινίες του 2017.

Lost in Translation

 

Δύο Αμερικανοί στο Tokyo, ο Bill Murray και η Scarlett Johansson, γίνονται φίλοι και βιώνουν τη ‘ρομαντική μελαγχολία’ τους στο ξενοδοχείο όπου έμενε η Sofia Coppola όταν προωθούσε τις ‘Αυτόχειρες Παρθένους’ στην Ιαπωνία. Εάν το τελευταίο ήταν το ντεμπούτο που μας πρόσφερε μια πρώτη ματιά στις ευαισθησίες της Coppola, το ‘Lost in Translation’ όρισε τον ήπια φορτισμένο τόνο της ως ταυτότητα. Η ακρίβεια και η ωριμότητα ενός φιλμ όπου «δεν γίνεται τίποτα» επικοινωνήθηκαν με σιγουριά από τη σκηνοθέτη/σεναριογράφο, σε μια κινηματογραφική γλώσσα όλη δική της.

Collateral

Ο Michael Mann έφτιαξε ένα buddy movie, απλά επειδή είναι του Michael Mann, το buddy movie δεν έμοιαζε με τέτοιο. Το νεο-νουάρ φιλμ που μας έδωσε τον πιο αδίστακτο Tom Cruise στην καριέρα του τελευταίου ίσως χολιγουντιανού σταρ παλαιάς κοπής, υπακούει τους κανόνες και τις παραδόσεις του νεο-νουάρ και βρίσκει τη χρυσή τομή μεταξύ φρέσκου και οικείου. Ένας οδηγός ταξί (Jamie Foxx) διασταυρώνεται με έναν πληρωμένο δολοφόνο (Cruise) και η νυχτερινή του βάρδια μετατρέπεται σε έναν εφιάλτη κατασκευασμένο από τα κατατεθέν visuals του Mann – τα βραδινά shoot-outs, το βάθος στους δρόμους της πόλης, οι απροσδόκητες μουσικές επιλογές, οι σωματικές ερμηνείες. Έξοχο double feature με το κωμικό buddy movie ‘Nice Guys’.

My Own Private Idaho

Ο Gus Van Sant διασκευάζει ελεύθερα τον ‘Henry IV’ του Σαίξπηρ και ακολουθεί τον Keanu Reeves ως επαναστατικό, άσωτο γιο ενός δημάρχου που ταξιδεύει με τον River Phoenix σε ρόλο γκέι άνδρα που υποφέρει από ναρκοληψία. Μαζί θα ταξιδέψουν από το Portland στο Idaho και τελικά μέχρι τις ακτές της Ιταλίας για να βρουν τη μητέρα του δεύτερου. Στη διάρκεια του ταξιδιού τους θα εκπορνευτούν για να κερδίσουν χρήματα και ναρκωτικά, προσελκύοντας τελικά την προσοχή ενός πλούσιου ευεργέτη και σεξουαλικού αποκλίνοντος.

Έξυπνο, μελαγχολικό και τολμηρό, το ‘My Own Private Idaho’ είναι μια συγκινητική και συναρπαστική ταυτοχρόνως ταινία δρόμου, με περισσή συμπόνια για τους πρωταγωνιστές του, που συγκεντρώνει ετερόκλητα στοιχεία σε μια άγρια, λυρική οδύσσεια της καρδιάς και του νου.

Halloween

Το ‘Halloween’ (1978) στέκεται πανύψηλο μπροστά στους slasher κλώνους που ακολούθησαν. Είναι μία αμείλικτη ταινία τρόμου, τόσο βίαιη και τρομοκρατική, που ναι, γιατί όχι, θα συγκρινόταν με το ‘Ψυχώ’ (και όχι μονάχα με αφορμή το κάστινγκ της Jamie Lee Curtis, κόρης της Janet Leigh). Η αρχική ταινία του John Carpenter δεν είχε τον αυτοσαρκασμό των απογόνων του – και αυτό δεν μειώνει καθόλου το ‘Scream’ που τον πέτυχε καλύτερα από τους υπόλοιπους – αλλά αντιθέτως είχε έναν αέρα βαθιάς σοβαρότητας που χτύπησε εξαιρετικά αποτελεσματικά το νεύρο των ειρηνικών προαστίων και της δυσφορίας μας μπροστά στην ερωτική αφύπνιση. Σασπένς και υπαινιγμοί αντί για φτηνά τεχνάσματα, και ένας Big Bad που στην αυθεντική του μορφή ήταν το σύμβολο Απόλυτου Κακού, ωμό και φρικώδες, χωρίς καμία ανάγκη υπεραναλύσεων.

Μετά από αυτό περνάς απευθείας στο ‘Halloween’ του 2018 που θα βρεις επίσης στο Netflix, ενώ για πιο στοιχειωμένο τρόμο πιάνεις τα ‘Conjuring’ και ‘Conjuring II’.

Anomalisa

Άλλη μία ευρηματική δημιουργία του Kaufman για έναν μπερδεμένο άντρα που προσπαθεί να βγάλει άκρη με την εύθραυστη ψυχή του. Όπως και σε όλες τις δουλειές του, οι χαρακτήρες είναι αληθινοί και περίπλοκοι, αλλά ο έλεγχος δεν είναι στα χέρια τους. Στο ‘Anomalisa’ λοιπόν, είπε να τους κάνει κυριολεκτικά μαριονέτες. Και όπως όλα τα σενάριά του, έτσι και αυτό φτάνει κάποια στιγμή σε μια στροφή όπου τα παράξενα γίνονται ακόμα πιο παράξενα, και όσα δε θα έπρεπε να λειτουργούν – όπως για παράδειγμα μια ερωτική σκηνή ανάμεσα σε δύο μαριονέτες – γίνονται τα πιο ενδόμυχα κομμάτια της ταινίας.

The Iron Giant

Πριν τα Όσκαρ του για τους ‘Incredibles’ και τον ‘Ratatouille’, ο Brad Bird είχε καταπιαστεί με φιλόδοξες θεματικές και πολύπλοκες ανθρώπινες σχέσεις, ήδη από το ‘Iron Giant’ το 1999. Η ταινία βασίστηκε στην ιστορία του βραβευμένου Βρετανού ποιητή Ted Hughes ‘Iron Man’ και αφορά έναν μεταλλικό γίγαντα που προέκυψε από τους ουρανούς σε μία πόλη του Maine του 1958. Όταν η πόλη στρέφεται εναντίον του, ο γίγαντας βρίσκει έναν φίλο στον Hogarth – ένα παιδί που θα εντοπίσει την ανθρωπιά του και θα προσπαθήσει να τον σώσει από τους ντόπιους και από έναν πράκτορα της κυβέρνησης που θέλει να τον καταστρέψει.

I Lost My Body

Ένα ακρωτηριασμένο χέρι δραπετεύει από ένα εργαστήριο στο Παρίσι και ξεκινάει ένα ταξίδι στην πόλη με σκοπό να επανενωθεί με το υπόλοιπο σώμα του. Αυτό του νεαρού πιτσαδόρου Naoufel. Οι αναμνήσεις του από τον Naoufel και από την αγάπη του για τη Gabrielle θα είναι το κλειδί για κάποια πιθανή επανένωση των τριών και μπορεί να παρέχουν απαντήσεις σχετικά με το περιστατικό που οδήγησε στον ακρωτηριασμό του. Το φιλμ του Netflix βασίστηκε στο μυθιστόρημα ‘Happy Hand’ του υποψήφιου για Όσκαρ Guillaume Laurant (Amelie) και, παρότι το αποτρόπαιο του πράγματος δεν το κάνει εύκολο θέαμα, είναι ποιητικό και αληθινά μοναδικό.

Inglourious Basterds

Η εκδοχή του war movie από τον Tarantino δανείζεται από τη δράση και το χιούμορ των προπαγανδιστικών ταινιών των ‘40s για να φτιάξει το δικό του ‘Και οι 12 Ήταν Καθάρματα’ που, τελικά, γίνεται πολύ προσωπικό. Η ταινία επικεντρώνεται σε ανθρώπους που μεμονωμένα έχουν βιώσει απώλειες και θέλουν να πάρουν εκδίκηση, παρά σε μια πιο αφηρημένη έννοια όπως η ανθρωπότητα ή κάποιο έθνος. Και παρ’ όλα αυτά, η πρώτη του τόσο ευθεία, ηθική στροφή, όχι μέσα από ηθικά αινίγματα που προέκυπταν στη δημιουργία των χαρακτήρων του ως τότε αλλά με ένα παλιό, καλό βρωμόξυλο που ξαναγράφει την Ιστορία, μοιράζεται απλόχερα σε όλους μας.

Το παράτολμο παραμύθι του Tarantino τον εδραιώνει ως μετρ δονκιχωτικών απολαύσεων, μας συστήνει έναν Christoph Waltz που μοιάζει να υπάρχει στις ταινίες μας καμιά εικοσαετία, απογειώνει το slow burn και φτιάχνει στο τέλος μία ταινία για τις ταινίες. Όλοι οι χαρακτήρες υποκρίνονται, όλες οι δυναμικές είναι μία κακή περφόρμανς από το χείλος της καταστροφής και το πρόσωπο της Shoshanna θα γελάει για πάντα από μια γιγαντιαία οθόνη. Για περισσότερο Tarantino, είναι διαθέσιμα επίσης στο Netflix τα ‘Pulp Fiction’, ‘Hateful Eight’ και ‘Django Unchained’.

Crip Camp: A Disability Revolution

 

Η Camp Jened βρισκόταν λίγο πιο κάτω από το Woodstock και παρείχε σε εφήβους με αναπηρίες τη δική τους χίπικη ουτοπία στα ‘70s. Η κατασκήνωση επέτρεπε στα παιδιά να ζουν κάθε καλοκαίρι σαν να μην υπήρχε ο έξω κόσμος εκτός της φούσκας τους και αυτό πρακτικά σήμαινε ομαδικά παιχνίδια, αστεία talent shows, μαγειρέματα και εκδρομές, ισότιμες συζητήσεις γύρω από κοινωνικά ζητήματα και κανονικότατες σεξουαλικές ορμές. Αυτές οι ημέρες της κατασκήνωσης είναι μια νοσταλγική χρονοκάψουλα που θα μπορούσε από μόνη της να δώσει καύσιμο στο ‘Crip Camp’, όμως η πραγματική αφηγηματική λειτουργία της Camp Jened στο φιλμ είναι ως φυτώριο ακτιβιστών που λίγο αργότερα θα άλλαζαν τον κόσμο.

Αντίθετα με ταινίες που γέννησαν τα ‘60s και τα ‘70s με χαρακτήρες που έκαναν μεγάλα όνειρα για την ανθρωπότητα για να τα δουν σιγά-σιγά να καταρρέουν, το ‘Crip Camp’ έχει για αληθινούς ήρωες πρόσωπα που, ενώ είχαν προεξοφληθεί ως περιττά από την κοινωνία, ήταν αυτά ακριβώς που βρήκαν τον τρόπο να αλλάξουν την ιστορία.

Dick Johnson Is Dead

«Μπαμπά, πώς θα σου φαινόταν αν κάναμε μια ταινία όπου σε σκοτώνω ξανά και ξανά μέχρι να πεθάνεις στ’ αλήθεια;».

Η κινηματογραφίστρια Kirsten Johnson, γνωστή κυρίως μέσα από τη δουλειά της πίσω από την κάμερα σε ντοκιμαντέρ όπως το ‘Citizenfour’, γυρίζει ένα ντοκιμαντέρ γύρω από τον πατέρα της Dick Johnson. Η Johnson παρουσιάζει τον ηλικιωμένο μπαμπά της, ένα συνταξιοδοτημένο ψυχίατρο που πάσχει από άνοια, σε ευρηματικές αναπαραστάσεις – ανάμεσά τους και κάποια βίαια ‘ατυχήματα’ – που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στον θάνατό του. Ο μπαμπάς πάει με τα νερά της κόρης του και ακολουθεί το μαύρο της χιούμορ, προτείνοντας κάποια στιγμή στο φιλμ και τη λύση της ευθανασίας. Το φιλμ παρουσιάστηκε στο φετινό Φεστιβάλ Sundance και κέρδισε το ειδικό βραβείο της επιτροπής για Καινοτομία στη Non-Fiction Αφήγηση.

Atlantics

Υπερφυσικό ρομαντικό δράμα που έδωσε στη Mati Diop, την πρώτη μαύρη γυναίκα που διαγωνίστηκε ποτέ στις Κάννες στα 72 χρόνια ιστορίας τους, το Grand Prix με το καλημέρα του ντεμπούτου της. Στο ‘Atlantics’, τη φετινή πρόταση της Σενεγάλης για τα Όσκαρ που ανέλαβε τελικά το Netflix για διανομή, ένας νεαρός άνδρας ερωτεύεται μια κοπέλα που εξαναγκάζεται σε γάμο με ένα πλούσιο. Όταν εκείνος και οι συνάδελφοί του και εργάτες οικοδομής αποφασίζουν να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη, η Ada νιώθει την παρουσία του Souleiman στη Σενεγάλη παρότι αυτός πια έχει εξαφανιστεί.

Το ‘Atlantics’ είναι ένα αμάλγαμα κλασικού παραμυθιού, αστυνομικής σειράς, ιστορίας φαντασμάτων, ρομάντσου, μύθου ενδυνάμωσης. Είναι ένα σκηνοθετικό ντεμπούτο που αλλάζει με αυτοπεποίθηση κατευθύνσεις για να γίνει μια δημιουργία μαγικού ρεαλισμού αντάξια των μετρ του είδους. Από τα κρυμμένα διαμάντια του Netflix.

La La Land

Ο χαμένος της πιο επεισοδιακής απονομής Καλύτερης Ταινίας στα Όσκαρ έδωσε ξανά ζωή σε ένα είδος υπό εξαφάνιση του σινεμά και βασίστηκε σε δυναμικές ερμηνείες (Emma Stone, Ryan Gosling), ονειρική μουσική και ένα σκηνοθετικό χέρι γεμάτο αυτοπεποίθηση για να το πετύχει. Ο Damien Chazelle κέρδισε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία και η χρονιά του ‘La La Land’ είχε γεμίσει από τα τραγούδια του. Ιδανική επιλογή και για όσους δεν αγαπούν κατά κανόνα τα μιούζικαλ. Αν όμως τα αγαπάς, δες και το ‘Funny Girl’ στο Netflix, το απολαυστικό κινηματογραφικό ντεμπούτο της Barbra Streisand.

High Flying Bird

Το ‘Jerry Maguire’ αν το ‘Jerry Maguire’ είχε πτυχία στα οικονομικά και την κοινωνιολογία. Ένας sports agent (Andre Holland) διχάζεται μεταξύ των παικτών και του ΝΒΑ και με την καριέρα του σε κίνδυνο, έχει 72 ώρες για να ξεγελάσει το σύστημα και να το αλλάξει για πάντα μέσα από ένα έξυπνο παραθυράκι. Το εγκεφαλικό φιλμ του Steven Soderbergh έχει υποτιμηθεί, ίσως λόγω της αντι-σπορ-ταινίας λογικής του. Δεν έχει στόχο να ανυψώσει το ηθικό όπως οι περισσότερες τέτοιες ταινίες, αλλά να προκαλέσει και να οραματιστεί έναν κόσμο όπου οι ίδιοι οι παίκτες έχουν την ιδιοκτησία του παιχνιδιού. Στην ταινία εμφανίζονται και οι παίκτες Reggie Jackson, Karl-Anthony Towns και Donovan Mitchell. Για περισσότερο Soderbergh, δες και το ‘Magic Mike XXL’ στο Netflix.

Annihilation

Η Lena (Natalie Portman), μία βιολόγος και πρώην στρατιωτικός, συμμετέχει σε μία αποστολή εξερεύνησης ώστε να ανακαλύψει τι συνέβη στον άντρα της στην Area X – ένα μυστήριο φαινόμενο που απλώνεται σε όλη την ακτογραμμή της Αμερικής. Η αποστολή βρίσκεται τελικά μπροστά σε ένα τοπίο από μεταλλαγμένα πλάσματα και φύση, επικίνδυνο όσο και πανέμορφο, που θα απειλήσει όχι μόνο τη ζωή αλλά και τη λογική. Το υπόκωφο θρίλερ του Alex Garland είναι τρομερά φιλόδοξο, ειδικά στην αισθητική του, και θα μείνει μέσα σου και μετά τους τίτλους τέλους. Εκτός από την Portman, θα δεις επίσης και τους Jennifer Jason Leigh, Gina Rodriguez, Tessa Thompson, Tuva Novotny και Oscar Isaac.

Mission: Impossible – Fallout

Είναι το ‘Mission Impossible’ το Μόνο Καλό Franchise ώρες-ώρες; Σίγουρα πάντως δεν έχει βιαστεί με τις ταινίες του διαχρονικά και επιτρέπει στους δημιουργούς που κάθε φορά ανακατεύονται με το πρότζεκτ να αφήνουν τη δική τους σφραγίδα. Ο Christopher McQuarrie συγκεκριμένα έχει πάρει πολύ στα σοβαρά το ‘Impossible’ του τίτλου και, με τη συναίνεση ενός Tom Cruise που θέλει να απορούμε για το πότε θα τον σκοτώσει το franchise πριν σπιντάρει ξανά σε ουρανοξύστες και σκεπές, ανεβάζει σταθερά τον πήχη υψηλότερα. Το ‘Fallout’ είναι ένα ακόμα peak στην τόλμη των ταινιών, αλλά εάν θες να απαντήσεις στην ερώτηση που έκανα, οι υπόλοιπες ταινίες είναι όλες διαθέσιμες.

Batman Returns

Ο Tim Burton λατρεύει τα τέρατα. Υπήρχε καλύτερος σκηνοθέτης στα ‘80s και ‘90s λοιπόν, για να αναλάβει τον τύπο που ντύνεται νυχτερίδα και βαράει κόσμο; Στο ‘Batman Returns’, την απόλυτη αντι-χριστουγεννιάτικη ταινία, ο Burton έβαλε στο παιχνίδι την εμβληματική Catwoman της Michelle Pfeiffer και τον Penguin του Danny DeVito και έφτιαξε τον τέλειο, καταθλιπτικό χορό των τεράτων. Για περισσότερο Batman, τσέκαρε και το ‘Batman Begins’ του Christopher Nolan στο Netflix.

Strong Island

Κέρδισε το Special Jury Prize στο φεστιβάλ του Sundance, αγοράστηκε από το Netflix και έφτασε μέχρι τα Όσκαρ.

Το ‘Strong Island’ είναι η ιστορία του William Ford Jr., ενός μαύρου κατοίκου του Long Island που δολοφονήθηκε το 1992 από τον Mark Riley, έναν λευκό μηχανικό. Ο τότε 19χρονος μηχανικός δεν καταδικάστηκε ποτέ για το έγκλημά του, ενώ ο Ford που περιγράφηκε ως εχθρικός και βίαιος από την αστυνομία, σκιαγραφείται τώρα από φίλους και συγγενείς ως μία προστατευτική φιγούρα που αγαπούσαν όλοι. Το δυνατό χαρτί του ‘Strong Island’ είναι ότι ενδιαφέρεται τόσο για την εξερεύνηση της ιστορίας, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο θα στη διηγηθεί. Είναι μία αποφασιστική ματιά στην απώλεια όπως τη βιώνει ο αδερφός του Ford και δημιουργός του φιλμ, Yance Ford, και την κοινωνική αδικία του αμερικανικού συστήματος που συνδέεται συχνά με τον συστημικό ρατσισμό.

American Factory

Το φετινό Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ είναι μία παραγωγή του ζεύγους Obama στο πλαίσιο της συμφωνίας τους με το Netflix και ακολουθεί την πορεία του πρότζεκτ ενός Κινέζου δισεκατομμυριούχου που άνοιξε ένα εργοστάσιο στις εγκαταστάσεις ενός εγκαταλελειμμένου εργοστασίου της General Motors και προσέλαβε δύο χιλιάδες Αμερικανούς εργάτες για να το δουλέψουν. Οι αρχικές μέρες αισιοδοξίας δίνουν τη θέση τους σε εμπόδια όταν η high-tech Κίνα έρχεται σε αντιπαράθεση με την εργατική Αμερική.

Monty Python and the Holy Grail

Στη δεύτερη ταινία τους, οι Monty Python ακολουθούν τον Βασιλιά Αρθούρο και τους Ιππότες του στην εκστρατεία τους για το Άγιο Δισκοπότηρο. Το σατιρικό cult classic δεν έχει χάσει τη γοητεία του μέσα στα χρόνια, ούτε την ξεκαρδιστική οργή του απέναντι στις τάσεις βίας του ανθρώπου.

Justin Timberlake + the Tennessee Kids

Η τελευταία μέρα της περιοδείας 20/20 Experience World Tour του Justin Timberlake δεν θα ήταν αυτονόητη για μία τέτοια λίστα, αν δεν την είχε σκηνοθετήσει ο Jonathan Demme. Ο οσκαρικός δημιουργός της ‘Σιωπής των Αμνών’ και του ‘Philadelphia’ κάνει εδώ αυτό που έκανε πάντα φανταστικά στα concert films του. Το φτιάχνει ως μια ζωντανή προσωποποίηση του μουσικού με τον οποίο καταπιάνεται, απαθανατίζοντας μία στιγμή ενέργειας που υπερβαίνει τον χρόνο. Εδώ βρίσκει διαρκώς κάτι ασυνήθιστο και φρέσκο για να αποτυπώσει, εμφανώς εντυπωσιασμένος από τις μικρολεπτομέρειες ενός τεράστιου εγχειρήματος της showbiz.

13th

Η καλύτερη δουλειά της Ava Duvernay (Selma, When They See Us) ως τώρα αναφέρεται στην 13η Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος που ορίζει πως «ούτε η δουλεία ούτε η καταναγκαστική εργασία, με την εξαίρεση της τιμωρίας εγκλήματος για το οποίο έχει ο διάδικος καταδικαστεί, δεν θα υπάρξουν στις Ηνωμένες Πολιτείες». Η DuVernay καταγράφει με νηφαλιότητα την προοδευτική εξέλιξη και ερμηνεία της τροπολογίας μέχρι τις σημερινές, δυσανάλογα μαζικές ποινικοποιήσεις της μαύρης κυρίως κοινότητας και τη συμβολή τους στη βιομηχανία των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, φτιάχνοντας μίας ιστορικής σημασίας σύνθεση από εξομολογήσεις ακτιβιστών, πολιτικών, ιστορικών επιστημόνων και πρώην φυλακισμένων για το Netflix.

Mad Max: Fury Road

Μία καταδίωξη 120 λεπτών σήκωσε ένα τεράστιο αφηγηματικό και πολιτισμικό βάρος, και το έκανε να μοιάζει εύκολο. Τίποτα δεν ήταν εύκολο στα γυρίσματα του George Miller βέβαια, όμως η αναβίωση του μετα-αποκαλυπτικού κόσμου του σκηνοθέτη ήταν μια συγκλονιστική κινηματογραφική εμπειρία που θα δοκιμάσει να πετύχει ξανά σε επόμενο φιλμ. Οι χιλιάδες αναγνώστες του περιοδικού Empire την ψήφισαν ως την καλύτερη ταινία του 21ου αιώνα ως τώρα και γιατί όχι; Για περισσότερη badass Theron, μην ξεχάσεις και το ‘Old Guard’, το πρώτο καλό franchise δράσης του Netflix.

The Life and Death of Marsha P. Johnson

 

Ο υποψήφιος για Όσκαρ David France (How to Survive a Plague) τιμά τη ζωή και το έργο της τρανς ακτιβίστριας Marsha P. Johnson, 25 χρόνια μετά τον μυστηριώδη θάνατό της. Η ταραχώδης ιστορία της ειπώνεται μέσα από αρχειακό υλικό και συνεντεύξεις φίλων της, πλαισιώνοντάς την όμως ως έρευνα για τα πραγματικά αίτια θανάτου της Johnson ο France τον παραλληλίζει εύστοχα με τη βία που αντιμετωπίζουν ακόμα σήμερα οι μαύρες τρανς γυναίκες. Οι αναμνήσεις του παρελθόντος γίνονται στιγμιότυπα στο παρόν.

Private Life

Η Tamara Jenkins παραπήρε τον χρόνο της για το επόμενό της φιλμ. Η σκηνοθέτης επέστρεψε μετά το υποψήφιο για Όσκαρ ‘Savages’ με μια παραγωγή του Netflix και παρέμεινε μία έξοχη χρονογράφος για την ανώτερη μεσαία τάξη και τα κουσούρια της. Εδώ γράφει και σκηνοθετεί για ένα ζευγάρι που δεν μπορεί να κάνει παιδιά. Οι πάντα αξιόπιστοι Kathryn Hahn και Paul Giamatti στρέφονται τελικά στην ανιψιά τους, με την ελπίδα ότι θα τους αφήσει να γονιμοποιήσουν ένα ωάριό της. Στον ρόλο της ανιψιάς κλέβει την παράσταση η Kaylis Carter του ‘Godless’.

Εκτός από το χιούμορ και την οδύνη που συνδυάζει άψογα η Jenkins, το πιο αξιοσημείωτο γνώρισμα της ταινίας είναι η αισθητή απουσία υπερβολής. Η δημιουργός έχει αυτοπεποίθηση με την καθημερινότητα, ξέρει πώς να βρίσκει το δράμα μέσα της για να κρατά το ενδιαφέρον και ελπίζουμε πως δεν θα περάσει άλλη μία δεκαετία χωρίς ταινία της.

Silver Linings Playbook

Το ‘Silver Linings Playbook’ είναι μία άσκηση ισορροπίας του David O. Russell μεταξύ διαφορετικών τόνων και στιλ, από ψυχόδραμα γύρω από ψυχικές διαταραχές, μέχρι screwball κωμωδία και αναπολογητικά στοιχεία ρομαντικής κομεντί. Το μεγαλύτερο βάρος πέφτει προφανώς στους βασικούς σταρ του, έναν φρενήρη Bradley Cooper και μια στοιχειωμένη, νευρώδη Jennifer Lawrence που κέρδισε Όσκαρ για την ερμηνεία της. Ο Robert De Niro, η Jackie Weaver και η Julia Stiles συμμετέχουν επίσης στην ταινία. Για περισσότερο De Niro σε μικρές δόσεις που κλέβουν την παράσταση, δες και το αξιολάτρευτο ‘Stardust’ στο Netflix.

Period. End of Sentence.

«Δεν κλαίω γιατί έχω περίοδο. Κλαίω γιατί δεν το πιστεύω ότι μία ταινία που αφορά την περίοδο μόλις κέρδισε ένα Όσκαρ», δήλωνε η Ινδή σκηνοθέτις Rayka Zehtabchi κρατώντας πέρσι το βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους. Η ταινία αφορά ένα μικρό αγροτικό χωριό της Ινδίας, όπου οι γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με το στίγμα της περιόδου και της περιορισμένης πρόσβασης σε σερβιέτες. Ωστόσο, μία νέα μηχανή επιτρέπει στις γυναίκες να κατασκευάζουν μόνες τους τις σερβιέτες τους και να δώσουν τη μάχη τους για την ισότητα. Για περισσότερες γυναίκες σε τριτοκοσμικές χώρες που παίρνουν τη μοίρα στα χέρια τους, δες και το επίσης οσκαρικό animation φιλμ ‘The Breadwinner’ στο Netflix.

ΠΗΓΗ: oneman.gr