Όλα τα προγράμματα πληθυσμιακού ελέγχου σταματούν στις ηλικίες 70 ή 75 ετών, ενώ δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες για μαστογραφικό έλεγχο μετά τα 75 έτη. Ο διαχωρισμός, όμως, με βάση τη «χρονολογική» και όχι τη «βιολογική» ηλικία, σε συνδυασμό με αρκετά άλλα προβλήματα – άλλοτε σοβαρά και άλλοτε όχι – που συνοδεύουν τη τρίτη ηλικία, οδηγούν τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού στις ηλικιωμένες γυναίκες κατά κανόνα σε πλέον προχωρημένο στάδιο.
Από την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια ότι οι ιατρικές μελέτες που είναι απαραίτητες για τη βελτίωση των θεραπειών και οδηγούν στην εφαρμογή της «τεκμηριωμένης Ιατρικής» σπάνια περιελάμβαναν στο παρελθόν ασθενείς ηλικίας άνω των 65 ετών, με αποτέλεσμα να βασίζουμε τη θεραπεία μας σε στοιχεία που αφορούν ασθενείς νεώτερης ηλικίας. Μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισαν μελέτες με στόχο τις πλέον προχωρημένες ηλικίες, αναπτύχθηκαν εξειδικευμένα φάρμακα και δόθηκε έμφαση στη «γηριατρική» ογκολογία.
Ασφαλής θεραπεία
Σύμφωνα και με την εμπειρία μας στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, η χειρουργική επέμβαση τοπικής αφαίρεσης του όγκου ή του μαστού αν είναι αναγκαίο, μπορεί να γίνει με ασφάλεια στη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών, αφού προηγηθεί λεπτομερής γηριατρική και συστηματική αξιολόγηση από την ιατρική ομάδα. Η ακτινοθεραπεία μπορεί να προσφέρει στον τοπικό έλεγχο της νόσου, νεώτερες όμως μελέτες τείνουν να περιορίσουν τη χρήση της ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής της ασθενούς. Η βιολογία / επιθετικότητα της νόσου στις μεγαλύτερες ηλικίες είναι ήπια και τις περισσότερες φορές πρόκειται για ορμονο-ευαίσθητους όγκους που αντιμετωπίζονται εύκολα, με ορμονοθεραπεία και όχι χημειοθεραπεία.Σε κάθε περίπτωση όμως, η επίδραση της θεραπείας ή του συνδυασμού των θεραπειών που θα ακολουθήσουμε στην ποιότητα ζωής και τη καθημερινότητα της ασθενούς που βρίσκεται σε μεγάλη ηλικία, είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που υπολογίζεται, όταν λαμβάνουμε αποφάσεις και εξατομικεύουμε τη θεραπευτική τακτική.
Οι ηλικιωμένες γυναίκες αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που συνεχώς θα αυξάνεται και οι ηλικιωμένες ασθενείς με καρκίνο του μαστού αξίζουν το ίδιο καλή και αποτελεσματική αντιμετώπιση με τις νεότερες ασθενείς. Η θεραπεία τους πρέπει να εξατομικεύεται και να είναι ανάλογη με τη «βιολογική» και όχι τη «χρονολογική» τους ηλικία, συνυπολογίζοντας πάντα τα τυχόν συνυπάρχοντα νοσήματα και το προσδόκιμη ζωής της ασθενούς.