Η Ιουλία στη Θεσσαλονίκη και στη Γη της Ελιάς καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να πλησιάσει την Αριάδνη, αλλά αντιμετωπίζει μια ιδιαίτερα αρνητική στάση. Η κοπέλα δεν θέλει να έχει καμία επαφή μαζί της. Δεν την αφήνει καν να της μιλήσει και αρνείται έστω και την παραμικρή κουβέντα. Η Ιουλία αισθάνεται να καταρρέει, που δεν της δίνει την ευκαιρία να της πει την αλήθεια και αποφασίζει να φύγει. Ωστόσο κάνει μια ύστατη προσπάθεια και τής γράφει ένα γράμμα όπου εξηγεί όσα έχουν συμβεί.
Στην συνέχεια , αφήνει το γράμμα στην δουλειά της και ζητά να της το δώσουν με δάκρυα στα μάτια.
Η Ιουλία απογοητευμένη από την αντίδραση της Αριάδνης, αποφασίζει να γυρίσει στη Μάνη, όπου συναντάει τον Στάθη και του λέει τα πάντα!
Του λέει πως η κόρη τους ούτε καν ήθελε να τη δει και φυσικά δεν μπορούσε να μείνει άλλο. Ο Στάθης επικροτεί την κίνησή της και της λέει καλά έκανε και έφυγε αφού δεν είχε νόημα να κάτσει εκεί. Θεωρεί ότι η παρουσία της στη Θεσσαλονίκη πίεζε πολύ την κατάσταση και μπορεί να έφερνε τα αντίθετα αποτελέσματα.
Λίγο αργότερα η Ιουλία σκέφτεται τι μπορεί να έχει γίνει και να μην θέλει η Αριάδνη, ούτε να τη δει, ούτε να την ακούσει. Έτσι σε μια αναλαμπή από όσα έγιναν στον παρελθόν και συγκεκριμένα την ημέρα της γέννας της αρχίζει να θυμάται κάτι πολύ σημαντικό!
Οταν ο γιατρός της ανακοίνωσε ότι το παιδί της γεννήθηκε νεκρό, της έδωσαν να υπογράψει ένα έγγραφο πως έχει λάβει γνώση ότι το μωρό της είναι νεκρό.
Η Ιουλία είτε από την ταλαιπωρία και την ταραχή, είτε από απερισκεψία δεν διάβασε ποτέ το έγγραφο που της έδωσαν να υπογράψει! Αναρωτιέται αν εκείνη υπέγραψε το έγγραφο της υιοθεσίας της μέσα στην παραζάλη της και να έδωσε την κόρη της για υιοθεσία χωρίς να το ξέρει;
Αυτό και μόνο μπορεί να ανατρέψει τα πάντα και να δικαιολογήσει γιατί οι προσπάθειες της Ιουλίας να προσεγγίσει την Αριάδνη πέφτουν στο κενό. Την ίδια στιγμή ο Στάθης αποφασίζει να αναλάβει ενεργό δράση και να πάει στη Θεσσαλονίκη μετά τον γάμο του Πότη και της Αννας, για να βρει και να μιλήσει στην Αριάδνη.
