«Χαιρεθιανά μικρό χωριό, στην άκρη της Κισάμου,0
μεγάλο έχει όνομα που τη χαρά μοιράζει,
χαρά τη δίνει το χωριό σε εδικούς και ξένους,
χαράς το ναι που θα βρεθεί σε αυτό το πάρε δώσε,
εις το μοιράσει της χαράς».
Η λειτουργία του δημοτικού σχολείου των Χαιρεθιανών αν και δεν λειτουργεί τώρα και πολλά χρόνια δεν έπαψε να εμπνέει και να προκαλεί ένα ιερό δέος και θαυμασμό σε όλους μας.
Η λειτουργία του για πολλά χρόνια σημάδεψε ευεργετικά το χωριό και τους κατοίκους του που γαλουχήθηκαν σε αυτό, στα ελληνικά γράμματα και στα όσια και τα ιερά της φυλής και του γένους μας.
Χτισμένο στη ΒΔ πλευρά του χωριού αποτελεί μια φιγούρα πνευματικής ισχύος και δύναμης.
Μακαρίζουμε τους παππούδες και τους πατέρες μας που το έχτισαν καλαίσθητο και επιβλητικό, άξιο της πνευματικής, φωτιστικής του αποστολής.
Μακαρίζουμε επίσης τους δασκάλους που εργάστηκαν κατά καιρούς σε αυτό ως πραγματικοί διάκονοι της παιδείας και αυθεντικοί παιδαγωγοί του ελληνορθόδοξου ήθους.
Τα τελευταία χρόνια το σχολείο μας άρχισε να ερημώνεται.
Μια κραυγή αγωνίας που πρωτακούστηκε στο λόφο του Γολγοθά φαίνεται να βγαίνει από τα σπλάχνα και την καρδιά του σχολειού αλλά και από τα κόκαλα και τις ψυχές των παππούδων και των πατέρων μας…. «γιατί με εγκατέλειψες;».
Ένα ερώτημα πόνου που αφορά όλους μας.
Επιτέλους αν δεν χρειάζεται σαν σχολείο γιατί να μην χρησιμοποιηθεί ως κέντρο πολιτισμού, συλλογής και προβολής των πνευματικών θησαυρών του χωριού και της περιοχής ώστε να συνεχίζεται η αποστολή του που είναι να διδάσκει και να φωτίζει το νου καθώς και να ζεσταίνει τις καρδιές των ανθρώπων.
Δόξα τω Θεώ που στο τραγικό ερώτημα της εγκατάλειψης υπήρξε ανταπόκριση.
Στους στεναγμούς της ψυχής και της ύπαρξης του σχολειού ανταποκρίνεται ο χωριανός μας, μακαριστός πια, Κωνσταντίνος Εμμανουήλ Μυλωνάκης, του οποίου τιμούμε και μακαρίζουμε τη μνήμη γιατί είχε δηλώσει την διάθεση από τότε που ζούσε να ανακαινίσει το σχολειό που δεν πρόλαβε όμως γιατί τον πρόλαβε ο τραγικός θάνατος σε ατύχημα.
Πρόλαβε όμως να αφήσει ιερή παραγγελία στη σύζυγό του η οποία ικανοποίησε με πληρότητα την επιθυμία του.
Ευχαριστίες πολλές και ευχές θερμές για το παρόν και το μέλλον στην σύζυγο του Κωνσταντίνου Μυλωνάκη για την ευθύνη, τη συνέπεια και την αγάπη της στο μακαριστό σύζυγό της.
Συνέπραξαν όμως και συνέδραμαν στο ιερό έργο ως την ολοκλήρωση της ανακαίνισης ο δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο Κισάμου και ο τοπικός πρόεδρος του χωριού με τον πολιτιστικό σύλλογο Άγιος Ιωάννης.
Είναι δίκαιον και πρέπον που το σχολειό ανακαινισμένο και αναπαλαιωμένο και πλήρως αποκατεστημένο που ονομάστηκε πολιτιστικό κέντρο Κωνταντίνου Μυλωνάκη.
Με καθαρή και περιποιημένη μεγάλη αυλή, με δυο ξεχωριστές αίθουσες υποδοχής και φιλοξενίας και φυσικά με δρόμο από το κέντρο του χωριού πλακόστρωτο με κρυφό φωτισμό που ο δήμος Κισάμου είχε από πριν κατασκευάσει.
Ευλογημένοι όλοι που διέθεσαν χρόνο και κόπο γι’ αυτό το υπέροχο πρωτοποριακό έργο του χωριού μας των Χαιρεθιανών Κισάμου.
Τιμούμε τα πρόσωπα και καμαρώνουμε δεόντως που με μεράκι ομόρφυναν το σχολειό του χωριού μας.
Προς όλους αυτούς ευχές και ευχαριστίες για ότι καλύτερο και περισσότερο ευλογημένο για τα πρόσωπα, την οικογένεια και την ζωή τους.
Η χαρά μας ολοκληρώνεται όταν αξιωθούμε να δούμε το σχολειό να λειτουργεί ως πολιτιστικό κέντρο, δηλαδή ως εστία πολιτισμού, ως δύναμη ανάπτυξης και ζωής για το χωριό, για τους ανθρώπους, για την περιοχή και τον τόπο, ως κέντρο συνάντησης και γνωριμίας, συνεργασίας και αλληλεγγύης, ειρηνικής συνύπαρξης και ζωής, συμφιλίωσης και συναδέλφωσης, συμπόρευσης και συνδημιουργίας, ενότητας και κοινωνίας.
π. Στυλιανός Θεοδωρογλάκης
