Πολλά ερωτήματα υπάρχουν για το τι τρώμε τον Δεκαπενταύγουστο. Για αρχή να πούμε ότι ο Δεκαπενταύγουστος σηματοδοτεί το τέλος της δεκαπενθήμερης νηστείας και αποτελεί τη μεγαλύτερη θεομητορική γιορτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Σε όλη την Ελλάδα τιμάται με πανηγύρια, υπαίθρια γλέντια, τοπικές λιχουδιές και άφθονο κρασί. Εξαίρεση γίνεται όταν η ημέρα πέφτει Τετάρτη ή Παρασκευή, οπότε επιτρέπεται μόνο ψάρι.
Η γιορτή διαφέρει από άλλες μεγάλες χριστιανικές εορτές, όπως τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα, επειδή τα εδέσματα ποικίλλουν έντονα από τόπο σε τόπο:
Θάσος – Το μοσχάρι ή το κουνέλι στιφάδο κυριαρχεί, συνοδευόμενο από κόκκινο κρασί Μακεδονίας.
Εύβοια & μέρη Πελοποννήσου – Ο κόκορας κοκκινιστός με μακαρόνια και ξηρή μυζήθρα είναι το κλασικό πιάτο, πλάι σε τυροπιτάρια.
Κέρκυρα – Η παστιτσάδα, με κόκορα ή μοσχάρι και το χαρακτηριστικό μίγμα μπαχαρικών «σπετσερικό», σερβίρεται με τρυπητό μακαρόνι.
Θράκη, Αστυπάλαια, Λέσβος, Κρήτη – Το γεμιστό αρνί ή κατσίκι με ρύζι, μυρωδικά και εντόσθια θυμίζει «μικρό Πάσχα».
Τζιά & Αμοργός – Το πατατάτο, γίδινο κρέας σε κόκκινη σάλτσα με πατάτες και μπαχαρικά, μαγειρεύεται συχνά σε μεγάλα καζάνια.
Νάξος – Το «απεραθίτικο» ρόστο, χοιρινό σε κρασί και ντομάτα, σερβίρεται με μακαρόνια ή πατάτες.
Κρήτη – Το γιορτινό πιλάφι, βρασμένο σε ζωμό γίδας ή αρνιού με στακοβούτυρο, συνοδεύει ρακή, καλτσούνια και ξεροτήγανα.
Ο Δεκαπενταύγουστος, συχνά αποκαλούμενος «Πάσχα του καλοκαιριού», παραμένει μια ημέρα χαράς, πίστης και γαστρονομικού πλούτου, όπου κάθε γωνιά της Ελλάδας γιορτάζει με τη δική της γεύση.
