Η στεγαστική κρίση έχει χτυπήσει δυνατά την Κρήτη, μετατρέποντας την αναζήτηση στέγης σε έναν μικρό «μαραθώνιο αντοχής» για φοιτητές, εργαζόμενους και οικογένειες. Τα ενοίκια έχουν εκτοξευτεί την τελευταία πενταετία, αφήνοντας πίσω τους μια καθημερινότητα γεμάτη συμβιβασμούς και αναγκαστικές λύσεις.
Οι φοιτητές, που κάθε Σεπτέμβρη κατακλύζουν την πόλη του Ηρακλείου, βρίσκονται πλέον μπροστά σε έναν ασφυκτικό γρίφο: τα ελάχιστα διαθέσιμα σπίτια κοστίζουν πολλαπλάσια από ό,τι πριν μερικά χρόνια. Η συγκατοίκηση έχει γίνει κανόνας, όχι επιλογή, με αρκετούς νέους να μοιράζονται διαμερίσματα ακόμα και με αγνώστους, προκειμένου να μειώσουν το μηνιαίο βάρος.
Το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στους φοιτητές. Οικογένειες και νέοι εργαζόμενοι που θέλουν να μείνουν κοντά στο κέντρο της πόλης ή σε περιοχές με καλή συγκοινωνία, έρχονται αντιμέτωποι με μια αγορά όπου το «σωστό» σπίτι στην «σωστή» τιμή είναι σχεδόν άπιαστο όνειρο. Οι ιδιοκτήτες ανεβάζουν τις τιμές, επωφελούμενοι από τη μεγάλη ζήτηση και την παράλληλη άνοδο των βραχυχρόνιων μισθώσεων τύπου Airbnb, που περιορίζουν την προσφορά για μακροχρόνια κατοικία.
Οι φωνές που ζητούν μέτρα αυξάνονται: από ελεγχόμενες τιμές στα ενοίκια έως μεγαλύτερη φοιτητική μέριμνα και αυστηρότερο πλαίσιο για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις. Όμως, μέχρι να υπάρξει μια ουσιαστική πολιτική παρέμβαση, οι κάτοικοι της Κρήτης συνεχίζουν να ζουν με την αβεβαιότητα και την πίεση μιας στεγαστικής κρίσης που δείχνει τα δόντια της όλο και πιο έντονα.
