Όπως σε κάθε κλάδεμα βασικό είναι να γνωρίζουμε που βρίσκεται ο καρπός. Ο καρπός στην ελιά βρίσκεται στον βλαστό της προηγούμενης χρονιάς, αρκεί να μην σημαδεύει τον ουρανό. Όπως σε όλα τα δένδρα και στην ελιά ισχύει ο κανόνας, που λέει ότι βλαστοί, που δεν έχουν απόκλιση από την κάθετο στο έδαφος, έχουν μόνο βλαστοφόρα μάτια. Όσο μεγαλώνει η απόκλιση από την κάθετο, αυξάνουν τα ανθοφόρα σε βάρος των βλαστοφόρων. Βλαστοί που έχουν κλίση μεγαλύτερη των 45 μοιρών από την κάθετο, έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό της παραγωγής (ποδιές). Τι θα γίνει αν μια ελιά δεν την κλαδέψουμε καθόλου. Θα έχει πολλούς βλαστούς και πάρα πολλά μάτια σε αυτούς, να μοιραστούν την δύναμη (ορμόνες – χυμούς) του δένδρου. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να έχουμε την ανάπτυξη μικρών ασθενικών βλαστών. Η παραγωγή της επόμενης χρονιάς, θα βρίσκεται στους μικρούς αυτούς βλαστούς και θα είναι λιγοστή. Αν αντίθετα έχουμε κλαδέψει πολύ αυστηρά το δένδρο, καθώς θα έχουν μείνει πολύ λιγότερα μάτια, η δύναμη του δένδρου θα μοιραστεί σε λιγότερες μερίδες και θα είναι μεγαλύτερη σε ποσότητα. Συνέπεια αυτού μεγαλύτεροι και πιο ζωηροί βλαστοί, που θα έχουν πολύ μεγαλύτερη παραγωγή. Για πολλούς αυτός είναι ο τρόπος καλλιέργειας λαδολιάς. Μετά μια καλή παραγωγή πετσοκόβουν τα δένδρα. Με λίπανση αζώτου και οι πιο προχωρημένοι και βορίου, ευνοούν την βλάστηση. Φυσικά την χρονιά αυτή δεν έχουν παραγωγή. Την δεύτερη χρονιά αφού αφαιρέσουν στο κλάδεμα τα λαίμαργα, αφήνουν τις πλούσιες ποδιές, δίνουν πιο πλούσια σύνθετα λιπάσματα και πάνε για μια νέα μεγάλη παραγωγή.
Κλάδεμα σχήματος: Λέμε πάντα το σχήμα που δίνουμε στα δένδρα σκοπό έχει τον καλό φωτισμό και αερισμό στα δένδρα, να αντέχουν το βάρος της παραγωγής και να διευκολύνουν τις εργασίες που χρειάζονται. Σε παλιούς ελαιώνες που έχουμε κατά μέσο όρο 15 δένδρα στο στρέμμα, για παραγωγή λαδιού, που η συγκομιδή γίνεται με ράβδισμα, το αγαπημένο σχήμα είναι η ομπρέλα. Άδειο το δένδρο μέσα με ποδιές να κρέμονται προς τα έξω και σχετικά χαμηλό μπόϊ για την διευκόλυνση του ραβδίσματος.
Για βρώσιμες ελιές (Καλαμών, χοντρολιά κλπ) που δεν γίνεται ράβδισμα μπορεί να επιλεγεί το σφαιρικό. Στις περιπτώσεις αυτές οι ποδιές μεγάλης παραγωγής κάνουν μικρούς σε μέγεθος καρπούς, με μικρή εμπορική αξία. Έτσι οι ποδιές δεν είναι ο κύριος στόχος όπως στις λαδολιές.
Σε περίπτωση που έχουμε συγκομιδή με μηχανήματα η φύτευση γίνεται γραμμική, πυκνή και το σχήμα των δένδρων πρέπει να είναι χαμηλό, ώστε να μπορεί το μηχάνημα να τα καβαλάει. Και στην περίπτωση των μεγάλων δονητών, πρέπει τα δένδρα να είναι σταυρωμένα λίγα εκατοστά πάνω από την γη, ώστε οι βραχίονες να διαμορφώνονται λοξά προς τα επάνω, ώστε να τους πιάνουν εύκολα οι δαγκάνες του μηχανήματος.
Κλάδεμα καρποφορίας: Όπως είπαμε ο καρπός βρίσκεται στους βλαστούς της προηγούμενης χρονιάς. Επομένως στο κλάδεμα πρέπει να αναγνωρίζουμε αυτούς τους βλαστούς και να τους αφήνουμε. Πρέπει να αναγνωρίζουμε και τους παλιότερους που κάρπισαν τα προηγούμενα χρόνια και όσους από αυτούς δεν προσφέρουν κάτι στο σχήμα του δένδρου, να τους αφαιρούμε ώστε να αναγκάσουμε το δένδρο να βγάλει νέους βλαστούς, που θα έχουν καρπό την επόμενη χρονιά. Στο εσωτερικό του δένδρου αφαιρούμε ότι βλαστούς υπάρχουν, για τον καλό φωτισμό και αερισμό. Τώρα με τα λαίμαργα. Φυσικά όσα είναι μέσα αφαιρούνται, εκτός αν έχουμε πρόβλημα ανανέωσης βασικών αξόνων του δένδρου. Λαίμαργα που έχουν καλύτερη θέση προς τα έξω, παρόλο που δεν θα έχουν πολύ καρπό την χρονιά που τρέχει, μπορούν να μείνουν για την επόμενη χρονιά. Οι λαίμαργοι θα βγάλουν πλάγιους, που θα έχουν απόκλιση από την κάθετο και αυτοί οι πλάγιοι θα διαμορφώσουν ανθοφόρα την επόμενη χρονιά. Τέτοιοι βλαστοί είναι σημαντικοί στις επιτραπέζιες ελιές που το μέγεθος του καρπού μετράει. Ένας έμπειρος κλαδευτής μπορεί να αξιοποιήσει τους βλαστούς της προηγούμενης χρονιάς, που έχουν την ανθοφορία για να έχουμε μια καλή παραγωγή, και να ανανεώσει την βλάστηση ώστε να έχουμε παραγωγή και την επόμενη.
