Τα κάλαντα είναι, ίσως, μια από τις πιο γλυκές αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων γιατί εκτός του γεγονότος ότι αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι των εορτών των Χριστουγέννων είναι το έθιμο που αφορά, όσο κανένα άλλο, τα παιδιά.
Γιατί όπως και να το κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς κάλαντα δεν γίνονται!
Οι λαογράφοι κάνουν λόγο για εθιμικά τραγούδια του λαού που ψάλλονται από μικρά παιδιά και από ενήλικες τα Χριστούγεννα, τη Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνεια. Οι καλαντιστές τριγυρνούν είτε κατά μόνας είτε σε ομάδες και επισκέπτονται οικίες, καταστήματα, δημόσιους χώρους κλπ με τη συνοδεία του πατροπαράδοτου σιδερένιου τριγώνου αλλά ενίοτε και άλλων μουσικών οργάνων.
Τα παιδιά σε ομάδες γυρνάνε τις γειτονιές, χτυπάνε την πόρτα των σπιτιών και όταν αυτή ανοίξει ρωτάνε τον νοικοκύρη με μια φωνή: “Να τα πούμε;” Αν η απάντηση που θα πάρουν είναι θετική, ευθύς τα μεταλλικά τρίγωνα -κάποιες φορές συμμετέχουν και άλλα όργανα- παίρνουν μπρος και οι παιδικές φωνούλες ξεχύνονται σε όλο το σπίτι σαν ευλογία
Οι στίχοι από τα τραγούδια των καλάντων εξιστορούν μυθοποιημένα τα ιστορικά γεγονότα, αναφέρονται σε μια σειρά εθίμων και δοξασιών του λαού, όπως τα περί καλικατζάρων και άλλα. Οι καλαντιστές με αυτό τον τρόπο εύχονται υγεία, χαρά, καλή σοδειά, και το σπίτι να ΄ναι στέρεο και γερό, για να στεγάζει την ευτυχία και την προκοπή των κατοικούντων.
Πηγή: ekriti.gr
