Πατημένα τα 70 ο γαμπρός, ούτε καν 30 χρονών η νύφη, έφτασαν στο ξενοδοχείο να περάσουν τον μήνα του μέλιτος. Άρχισαν τα ψου- ψου στη ρεσεψιόν, οι καμαριέρες που τους είδαν. «Λεφτά αισθήματα» και τέτοια, εξηγούσαν τη διαφορά ηλικίας του ζευγαριού, τρίβοντας δείχτη με αντίχειρα.
Την άλλη μέρα πρωί-πρωί κατεβαίνει κεφάτος ο παππούς, αεράτος, φρέσκος, περιποιημένος μ’ ένα μεγάλο χαμόγελο, έφαγε τα πάντα στο πρωινό και κάθισε στη βεράντα ανάβοντας ένα πούρο. Μετά από καμιά ώρα κατέβηκε κι η νεαρή νύφη. Φαινόταν χάλια, απεριποίητη, σερνόταν. Ζήτησε έναν δυνατό σκέτο καφέ, να συνέλθει.
Την πλησίασε γεμάτη περιέργεια η σερβιτόρα.
-Μα τι έγινε καλέ κοπελιά το βράδυ, γιατί είσαι έτσι; Τον άντρα σου τον είδα φρεσκαδούρα. Μα πώς…
– Αχ… Πού να στα λέω. Με κορόιδεψε ο άτιμος. Μου είχε πει ότι πενήντα χρόνια έκανε οικονομία. Κι εγώ νόμιζα στα λεφτά…
